Bowling League

Dotyczy ostatniej, decyduj?cej potyczki w 2006 r. 
dzi?ki kt�rej wy?oniono Zawodnika Roku 06.

2. „ ... Ja nie czcz? tego, co wy czcicie,
ani wy nie jeste?cie czcicielami tego, co ja czcz?.
Ja nie jestem czcicielem tego, co wy czcili?cie,
Ani wy nie jeste?cie czcicielami tego, co ja czcz?...”
			SURA CIX
			(AL-KAFIRUNA)



Klasyfikacja wieczoru:

12	  Krzysztof Ch.	100	82	95	94	92.75
Najwi?kszy b�l jest wtedy, gdy rany zadaj? najbli?si 
z najbli?szych tor�w.
Krzysztof cierpi katusze.
Cierpi?c, wie, ?e nic nie mo?e.
To cierpi?tnik bezradnie szkaradny.
Bez werwy i pomys?u, bez ch?ci nawet na pomys?.


11	  ?ukasz T.	83	113R	105	72	93.25
Szalenie do?wiadczony gracz.
W n?dzy niemocy jest tysi?ckrotnie wi?cej do?wiadczenia 
ni? w przyjemno?ci.
...
I jest jeszcze jedno, najwi?ksze chyba cierpienie.
Cierpienie ugoru: by? ugorem.
Brony towarzyszy po grzbiecie opisywanego przejecha?y 
si? do?? znacznie.


Par. 2 Kary 
4. Osoby, kt�re oka?? si? najgorszymi, czyli na dw�ch ostatnich 
miejscach potyczk? zako?cz?, w nast?pnej ods?onie /karna 
jedna kolejka/ 
ich person nikt ujrze? nie zdo?a.



10	  Marcin K.	71	103	105	108	96.75
Nieszcz??cie w?a?ciwie nie zmienia charakteru i nie stwarza w nim
 nowych rys�w, ale uwypukla jedynie predyspozycje z dawna w nim
 istniej?ce. 
Marcin charakter posiada spustoszony.
To prawdziwa, zimowa tundra techniki.


9	  Tomek S.	102	94	76	142	103.50
Lenistwo jest g?upot? cia?a, a g?upota lenistwem duszy.
Lenistwo jest ?agodn? form? samob�jstwa, autodestrukcji.
Rozleniwiona zbita masa, cho? pozorowa?a gr?, gra? ju? nie potrafi?a.
U?miechem tylko szata?skim tumani? zwodniczo rzucaj?cych.




8	  Marcin S.	126	96	106	109	109.25
Zacz?? nadspodziewanie dobrze.
I to wszystko.
Czasami, by nie pisa? g?upot wystarczy wstrzyma? si? z pisaniem.
Punktowo zahacz? jeno, i? dalszej epopei utopii nie do?wiadczy?em, 
cho? za pewnik stawia?em sobie, ?e do?wiadcz?.
Wydawa? by si? wi?c mog?o, i? tragikomiczna trauma zosta?a
 przezwyci??ona.




7	  Daniel M.	109	109	100	124	110.50
Tym razem, b?d?c na wp�? zgi?tym zosta? opasany ?a?cuchami
 ub�stwa umiej?tno?ci w ?odzi dryfuj?cej ku przera?aj?cym wirom 
umys?owego zakr?cenia.
Sta? si? ponurym wio?larzem przeszywaj?cym w ciszy tafl? ciemnego 
oceanu uroje?.
Zamkni?ty w szklanym zjawisku zbli?onym do halucynacyjnych 
marzy? otoczony dobroci? wyuzdanej fantazji.
Jego walka w ca?ym ogromie roz?o?onej na ?opatki logiki odbierana
 by?a jako delikatnie dziwna.
Mimo tego walczy?.
Z przeciwno?ciami przeciwnik�w, z trudno?ciami, z cieniami cieni, 
z dusz?cymi Go zmorami.
Walczy? za?arcie.
Walczy? we ?nie, gdy? spa?.




6	  Piotrek S.	131	101	116	111	114.75
W po?owie pierwszej kolejki powa?nie przestraszy? zgromadzonych.
Ten b?ysk w oczach, te pewne, niczym nieskr?powane ruchy.
Ju? same podej?cie do stanowiska czyni?o ze? enigmatycznego 
mistrza, kt�ry swymi bieg?ymi, tajemnymi sztukami celebry wst?pnej 
przewy?sza? reszt? gapi?cej si? w os?upieniu gawiedzi. 
Machinalnie wykonywane rzuty; z ka?dym celnym s?ab?em coraz 
bardziej.
Piotrek przesta? by? Piotrkiem.
Piotrek sta? si? Piotrem, Piotrem I-wszym.
A �w Piotr, zwany tak?e „wielkim”, w jednym momencie przeistoczy? si? 
w kana? odbieraj?cy zakodowane informacje z innego ?wiata;
 komunikowa? si? z niewidzialnymi si?ami.
I stoj?c tak, w gigantycznej pozie niepokonanego, przez kilka 
minut by? medium.
W drugiej po?owie pierwszej kolejki przestraszy? samego siebie.
Po zako?czeniu pierwszej kolejki wszystko wr�ci?o do standardu.
Paradoks czasoprzestrzeni zamkni?to.
Stopyra wr�ci? do domu.
Do dzi? nie mo?e doj?? do siebie.
Pos?u?y? za naczynie.

5	  Artur	121	121	136	120	124.50
Zdarza si? niekiedy, ?e id?c po piasku spostrzegasz nagle, 
?e od kilku chwil idziesz z wielkim trudem.
Grunt pod nogami staje si? piaszczyst? smo??.
To lep.
A mimo to piach pustynny jest zupe?nie suchy.
Ogromna piaszczysta pla?a.
Piach wygl?da wsz?dzie tak samo.
Nic nie odr�?nia twardego gruntu od gruntu, kt�ry ju? nie 
jest twardy.
Idziesz dalej, a raczej zdaje si? Tobie, ?e idziesz.
Z ka?dym krokiem nogi staj? si? coraz ci??sze.
Zapadasz si?.
Bez w?tpienia pomylona zosta?a droga. Przystajesz, aby si?
 zorientowa?.
Spogl?dasz na swoje nogi.
Nogi znikn??y.
Przykrywa je piasek.
Pr�bujesz zawr�ci?, zapadasz si? g??biej.
Piach si?ga do kostek.
Pieprzone, ma?e kamyczki.
Znik?d pomocy.
A piach wci?ga.
Pr�bujesz si? wyrwa?, rzucasz si? w lewo, piasek si?ga do p�? ?ydek,
 rzucasz si? w prawo, piasek si?ga do kolan.
W�wczas z nieopisan? zgroz? pojmujesz, ?e tkwisz w ruchomych
 piaskach.
Piach powy?ej kolan.
Wo?asz, dajesz znaki: piach wci?ga coraz bardziej.
I je?eli w pobli?u nie znajdzie si? szybko jaki? bohater, mentor, 
nauczyciel, radca - to koniec.
Zostaniesz wessany.
Skazany b?dziesz na przera?aj?ce pogrzebanie ?ywcem, powolne, 
nieub?agalne, pewne, kt�rego nic nie zdo?a przy?pieszy? ani op�?ni?, 
kt�re trwa? mo?e godziny ... mo?e trwa? bez ko?ca ...
... zaczynasz t?skni?.
Za drzewami, za zielonymi polami ...
Za ?piewaj?cymi ptakami, ?aglami okr?t�w, morzem, s?o?cem, niebem,
 i nawet za Tymi, kt�rzy stali si? sprawcami stanu w kt�rym si? znalaz?e?.
T?sknisz za samym sob?, dawnym sob?.
Zegar tyka.
Ka?da minuta jest bezlitosnym grabarzem.
Piach dosi?ga bioder.
Zaczynasz ju? wy? i rozpacza?.
Maszyna wiru oszala?a w swym zap?dzie.
Sta?e? si? popiersiem.
Wyci?gasz r?ce do g�ry.
Wtedy po raz pierwszy przychodzi Tobie do g?owy pomys? odm�wienia
 modlitwy.
Pomys? jednak w mgnieniu oka porzucasz na rzecz zatopienia w piachu
 swoich paznokci chc?c uchwyci? si? zbrodniczego py?u.
Opierasz si? na ?okciach, aby m�c wydoby? si? z mi?kkiego spowicia.
?kasz ju? rozdzieraj?co.
Piasek podchodzi coraz wy?ej.
Si?ga ramion, p�?niej ju? szyi: teraz wida? sam? twarz, usta krzycz?; 
piasek je wype?nia - milczenie.
Jeszcze oczy patrz?; piasek je zamyka - noc.
Potem niknie czo?o, pasmo w?os�w powiewa nad ?�?tawym morzem; 
wydobywa si? r?ka, przebija powierzchni? piachu, porusza si?, 
daje znaki, drga konwulsyjnie przez moment po czym znika.
Straszliwa zatrata cz?owieka.

?redni? Jego ostatnich pi?ciu start�w jest miejsce 4,8.
Tak wi?c, co? si? zaczyna najwyra?niej dzia?.
Co? niepokoj?cego.
Artur spad? na si�dme miejsce w KG, Artur przegra? Zawodnika Roku 06.
I w ko?cu Artur nie mo?e wygra? turnieju od 24.08.2006.
Najwyra?niej zaraza zatraty dosta?a si? pod sk�r?.

 
4	  Piotrek D.	154	101	126	138	129.75
I plan, cho? na pocz?tku m�g? wydawa? si? prawie doskona?y, 
wzi?? niespodziewanie w ?eb.
I tylko rozp?dem wcze?niejszych glorii zdo?a? utrzyma? prym 
w klasyfikacji Zawodnika Roku 06.
W ko?c�wce zacz?? s?abn??.
Umys?, te? ju? nie tak ?wie?y jak na pocz?tku pogromu, jakby 
przyswajanie logiki rozumowania zatraci? nieznacznie.
I szcz??cia coraz mniej.
I mniej celno?ci tak jakby.
A wzrok mglisty, przy?miony.
W oddali, w zacienionym ko?cu przez moment w pewnym momencie 
obgryzanie pomocnicze paznokci  zaobserwowane zosta?o. 



P O D I U M 

3	  Przemek K.	151	123	130	158	140.50
Wygra? nie potrafi ostatnimi czasy, ale na podium jeszcze Go wida?.
Znaczy to, ?e walczy? jeszcze mo?e, cho? nie zawsze mo?e walczy? tak, 
jak walczy? by chcia?.
Zdaje sobie jednak spraw? z ukrytej pot?gi mocy, kt�ra nie wiedzie? 
czemu ci?gle gdzie? tkwi schowana.
Owa moc w?a?nie, czmychn??a nagle.
Stan??a tu? za rogiem, zas?oni?ta kotar? konturu cienia rzucanego 
przez negatyw cia?a pozbawionego chwilowo jak s?dz? w?adzy.



2	  Krzysiek K.	139	146	147	133	141.25
Bicz – narz?dzie do ch?ostania w postaci rzemienia / zdarza si?, 
i? rzemieni jest kilka, co pot?guje tylko b�l ch?ostanego. Czasami
 na ko?cach owych rzemieni zak?ada si? stalowe kulki, lub co gorsza, 
kolczugi, r�wnie? stalowe. W�wczas skazany na ch?ost? odczuwa 
b�l potworny. Dlaczego? Rzemienie zako?czone kolczugami
 zwyczajnie wyrywaj? poka?ne p?aty sk�ry, a nawet ka
wa?ki cia?a; przy uderzeniach do?? dosadnych, wtr?ci? trzeba.
Ryk konaj?cego na kilka minut przed zgonem jest nie do wytrzymania/
 lub sznura przymocowanego do trzonka; bat.
Sznury, dla uciechy rozszala?ej t?uszczy smarowane by?y octem.
...
Krzysiu weryfikowa? wcze?niej gr?.
P�?niej sprawdza? kolejno: gr?, siebie, nas.
Teraz, zweryfikowan? i sprawdzon? gr?, nas ju? szanta?uje k?uj?c.
Czuj?, ?e w 2007r dokona na nas srogiej pomsty.
Stanie si? biczem.


1	  Pawe? R.	153	161	123	151	147.00
Uk?si? w ostatnim.
Nagle.
Niczym Arlekin z commedia dell’arte, sprytnie, ruchliwie, komicznie 
i mi?o wbija? swe ??d?o w u?pion? struktur? nieokie?zanego zwierza.
Opanowawszy do perfekcji zasady ?onglowania u?ud? powierzchown?, 
niczym s?uga w s?u?bie Pantalona, wkupi? si? chytrze w ?aski og?upia?ych
 zast?p�w dzikiego orszaku barbarzy?skiego kr�la German�w, i �w orszak, 
wprz�dy mami?c skutecznie sw? dobroci? towarzysk? /szalenie sztuczn?/,
 szalenie oszuka?. 
O pod?y!

Ugodzone, hierarchiczne monstrum nast?pnym razem podobne zagrania
 podobnych delikwent�w  kara? b?dzie te? nagle.
Swoje ohydne ?apy zako?czone pazurami wbije w cia?o ?miertelnika.
Zaprze si? poka?nymi szponami i si?? od?rodkow? /maj?c na uwadze ci?gle 
tkwi?ce pazury w ciele ?mia?ka/ zrobi znak litery „T” pozoruj?c poz? 
atletycznie ukrzy?owanego osi?ka.
W wyniku powy?szego rozerwania – na wz�r bestialskich praktyk Baraki
 zes?anego przez Shao Kahna by st?umi? powstanie zdradzieckiej rasy
 ni?szych-  krwawe strz?py przedmiotowego cia?a rozrzucone zostan? 
po okolicznych torowiskach.
Ku przestrodze.
 



...


Puchar Zawodnika Roku 2006 otrzyma? Piotr D., obecny kr�l.
I cho? ko?c�wka sezonu by?a nieco s?absza, ten rok nale?a? niew?tpliwie 
do Niego.
2007 mo?e nie by? ju? taki r�?owy.
Zdarzy? si? oczywi?cie mo?e wszystko, ale z matematycznego punktu 
widzenia najwi?ksze szanse /przynajmniej na pocz?tku/ b?dzie mia?
 Krzysztof K.(5)
Nie mo?na zapomina? tak?e o Przemku K.(3) i mimo wszystko 
Arturze (7).
Odgra?a si? r�wnie? Pawe? R.(11).
Otton III ?atwo tytu?u nie odda, to pewnik.
Potyczki zatem powinny by? widowiskowe, krwawe i zaci?te.
W ka?dej chwili zaskoczy? mo?e jaki? m?ody wilczek ...
Zobaczymy.
Czas poka?e.